Het is genoeg!
Het is genoeg!
Het is genoeg! Na jaren van economische stagnatie en crisis gaat het nu weer bergopwaarts met de Nederlandse economie. Tenminste, dat wordt ons voorgespiegeld. Dat de totaal onevenwichtige arbeidsmarkt nog lang niet is hersteld, dat er rond de half miljoen zelfstandigen zonder poen en pensioen niet worden meegeteld als werkloos [want zelfstandig toch] en dat ouderen –en dat is al rond 45+/- nog steeds geen schijn van kans hebben en dat er een grote groep niet uitkeringsgerechtigden op het randje van het bestaansminimum balanceert, daarover wordt niet gesproken.
Wat is er toch gebeurd en gaat er gebeuren met de koopkracht van ouderen en uitkeringsgerechtigden? De plannen van het VVD-PvdA kabinet voorspellen niet veel goeds. Werkenden gaan er ruimschoots op vooruit, want er kunnen weer cadeautjes worden uitgedeeld. Gepensioneerden en uitkeringsgerechtigden gaan er wederom fors op achteruit. Hun koopkracht daalt het komende jaar met meer dan 1%. Voor de 65plussers komt dat bovenop de meer dan 10% die ze toch al achterop lopen door maatregelen van dit kabinet op fiscaal- en pensioengebied. En dat laatste tegen de opvattingen van de pensioenfondsen in. Het is genoeg! Wie de kranten leest en de koppen snelt, ziet al snel het volgende:
“Koopkracht ouderen veel harder gedaald”
“Woede over daling koopkracht ouderen”
“Grote zorg over zorgmijdingsgedrag van ouderen “
“Au pair in de ouderenzorg”
“Oudere mijdt zorg uit geldgebrek”
Wat is er toch gebeurd met onze partij waarvan wij 20,30 soms zelfs 50 jaar of langer geleden lid werden? Lid van een sociaaldemocratische partij die de zorg voor de zwaksten in de samenleving hoog in het vaandel had staan. Sinds de deelname aan dit kabinet, samen met de VVD, zou je kunnen deken dat de PvdA verworden is tot een neoliberale partij met een teveel aan Nijenrode gehalte in de gelederen in plaats van sociaaldemocraten met de poten in de klei werkend voor de gewone mens. Niet de veroorzakers van de deplorabele toestanden m.b.t. financiën worden aangepakt, maar de gewone mens die part noch deel heeft aan deze tragedie.
Volgens een goede gewoonte uit de jaren zestig van de vorige eeuw zou het het hoofdbestuur van de partij en de 2de en 1ste Kamer Fracties sieren zich duidelijk en zonder schroom uit te spreken voor het herstel van de koopkracht van de groep kiezers die zich het meest verbonden wisten met de sociaaldemocratie, omdat die van oudsher voor hen opkwam.
We hebben niets aan holle frases als: “Bekijken hoe we de minnen kunnen wegwerken” , en “Wacht maar af tot Prinsjesdag”. Nu moet het gebeuren en duidelijkheid moet worden geboden, willen we nog kiezers overhouden. Het is tijd voor een andere herkenbare beeldvorming.
Voor het Ouderen Netwerk PvdA,
